Datering
Regelkeet
De vissers van de regel Slingerhaan gebruikten deze schuur als opslagplaats voor hun boten, fuiken en stokken. Zij visten gezamenlijk op haring door fuiken in een lange rij haaks op de dijk in het water uit te zetten, een zogenaamde regel. Barradeel was sinds het begin van de achttiende eeuw het centrum van de regelvisserij die zich vandaar uitbreidde langs de kust tot Zurich en Zwarte Haan. Mede door de afsluiting van de Zuiderzee liep de opbrengst sterk terug. Bestemd voor opslag van het materiaal van de regelvisserij van de regel Slingerhaan: fuikenboten, fuikenstokken, schutwanden etc. buiten het korte visseizoen. De keet was dan 'stampvol' met o.a. 4 à 6 boten en honderden eiken stokken; tijdens de visserij, nagenoeg leeg, werd een afgescheiden gedeelte gebruikt als onderkomen voor de vissers die b.v. gunstig tij afwachtten. De keet was gezamenlijk eigendom van de deelnemende vissers van de regel: een regel was de benaming voor de lange rij fuiken die vanaf de dijk op het wad gezet werd; de plek pachtte men van het waterschap. Ook de vereniging van de deelnemende vissers werd de regel genoemd. De gebroeders Dirk en Piet Kuiken uit St. Jacobi-Parochie waren tot 1972 de laatsten die de keet nog wel gebruikten en moesten deze toen in opdracht van het waterschap verwijderen.
Een lange ruimte met aan korte zijde een grote dubbele deur, tegenover kleine loopdeur (oor-spronkelijk was een lokaaltje afgescheiden).
Reacties